مدح و شهادت حضرت عباس علیه السلام
نـوبـت جـنـگ عـلـمــدار آمـد در صف مـعـرکه سـردار آمد پــســر حـــیـــدر کــرّار آمــد شیـر لب تـشنه به پـیـکـار آمـد ************ پرچـم لـشکـر دین بر دوشـش صحبت شاه مبـین در گـوشش بر سـر زیـن فـرس با هـیـبـت عالمی گشته فـقـط مـدهـوشش ************ وادی کـرب و بلا خـیـبـر شـد ساقی تـشـنـه لبان، حـیـدر شد پـسـر شـاه عــرب مـثـل پــدر یکتنه در صف یک لشکر شد ************ حمله ور جانب اعـدا میرفت دیـدهاش تا لـب دریـا میرفت یک تن و یک هدف و یک حمله لشکر از هیبت او وا میرفت ************ ذوالـفـقـارش به عـلی میمـانَد رجـز هــاشمـیـان مـیخـوانَــد ضربه در ضربه چه عاشورایی لشکـری را به عـقـب میرانَد ************ بر لـبـش ذکر خـداونـد جـاری افـتـخـارش بـه عـلـم بـرداری بر زمین دجلۀ خـون راه افتاد ضربههایش شده الحـق کاری ************ یک ابالفضل و جهانی غیرت یک عـلـمدار و جهـادی هیبت با وفـایـش شـده بر تـارک دل این جهان گشـته برایش هیئت ************ سـاقی و افـسـر اردوی حسین دیدهاش بوده فقط سوی حسین آن چنان ذوبِ گُـل فـاطمه بود دیده در آب روان روی حسین ************ تـشـنگـان دیـده به راه قـدمـش ذاکران مانـده به زیر عـلـمش سروری از ته دل میخـواهـد آسـتـان بـوسیِ خـاک حـرمش |